Den gamle spreke!

Det he skjedd mykje sia sist ej blogga. Men det teke oss en anna gong.
Akkurat no vil ej skrive om nokke heilt anna enn det som he skjedd me meg.
Dinna bloggen her e dedikert til en mann, en litt eldre herre ved namn Oddvin. Oddvin Gunnar for å ver heilt eksakt. Han e bestefaren min, og den finaste bestefaren som eksistera.

Når ej va liten brukte han å leike me mej. Han va min personlige, ikkje slave akkurat, men han gjor vertfall stort sett slik ej ville han skulle gjer. Om det va å krype ned på golvet med halsband å leike hund eller flyge me mej på en krakk. Han viste mej sjøen og forklarte korfor oss måtte la båten ligge litt ute før oss brukte na ette vinteren. Han lærte mej å ro og å jakte på løve.
Under altanen hadde han to gevær. Dei va viktige når oss skulle opp i skogen å jakte. No e skogen vekke, og løvene også. Han slapp mej alltid opp på mørkeloftet om ej spørte, og kravla rundt på alle fire når ej ville bygge hytte eller spele kinasjakk. Opp i kjøkkenskapet, det over der mormor he kjøkkenmaskina va der alltid en pianøttgubbe, den fekk ej smake en liten bit av om ej spurte fint.
Når ej va forkjøla maste han alltid om ej måtte snyte mej og ikkje drage allt oppi haudet, kanskje ej skulle hørt på dej besten? Hadde ej sikkert ikkje vør so tett i nasen som ej e. Han klaga også på måten ej satt henslengt i stolen, og at ej kom til å koke når ej hadde på mej hua inne.
Han bestn hjalp mej å bli dektektiv og få mitt eget kontor. Han ga opp sengeplassen sin når ej kom å ville ligge i senga hass, han gjekk tilbake til si eiga seng når ej ombestemte mej og ikkje ville ligge der. Bestefar lærte mej å like blodpølse, og kavring med surmelk.

Ej e 20 år og fortsatt spør han om der e nokke ej vil ha på butikken, fortsatt spela han overraska over å sjå mej og spør om ej he gått frå Vigra. Og fortsatt e ej like glad for å høre det.
Han he ei kjæle måke, og det e der sørn mej ikkje mange som he.  Han e like flink med dyr som med menneske. Han e en reser på å grave og hakke og bygge og lage til. Han sei alltid at når oss male må oss ikkje fjuske. Han blir like engasjert i fotball kampa som ej blir og ej trur nokk dei fleste lag ha vør i verdenstoppen med han som trener. Han lærte mej å kjøre bil, til og med etter at han trudde ej sku kjøre uti skogen(Men ej hadde full kontroll!!). En så tolmodig fyr som bestn skal du leite lenge etter. Der finst ikkje bedre, kulare, flottare, morsomare, flinkare, finare, meir fantastisk og super Bestefar enn han Oddvin Gunnar.

Og med det sagt så vil ej sei takk for alt du he lært mej, vist mej og kjøme til  lære mej. Ej e kjempe gla i dej Bestefar!