No e det altson ikkje lenge, faktisk nærmaste det he vør, ikkje meir en 24 tima so sete ej på flyet heim. Heim til Norge!
Ette 10 måneda i 59 Hawthorn Road, Kinstanding, Birmingham England, skal ej heim til det oransjbrune huset i Blindheimsmyrane, på Vigra, i Giskekommune.
Frå 4mill folk i heile Birmingham området til nokre tusen i Giske området.
Frå berre murhus og vega å sjå so langt augo rekke, til store grantre, grønt gras, kue, hesta og ikkje minst sjøen.
Ej skal heim.
Dei sei at heimen e der hjertet e, og det e ingen, absolutt ingen tvil om att hjerte mitt e i huset i myrane og at det alltid kjem til å ver der.
Men ej he no hatt det kjekt her borte. Skal no ikkje stå på det.
He møtt nokken heilt fantastiske folk og he funne på masse rart.
Som å gå på macDonalds, faktisk like maten og sete der i mange tima og berre snakke om alt mellom himmel og jord. Klatre i tred og nestn dette ned, spelt fotball i en park, leika me golfball på skulen, laga min første pizza, søve i samme seng som 4 andre, sett slåstkamp, vør på Priide!
tatt tog for første gong i mitt liv. Ej he lært mej å leve utn dusj og me to hunda, ej he lært å krysse vegen på en egelsk måte; altson å risikere livet, for gudforby at bilane skal stoppe for dej eller slakke ned. Ej he blitt mega go på å reise, og ikkje minst pakke. Trur kanskje ej ska bli profesjonell pakker. Gitarskillsa he forbedra sej, ej he gått til skulen kvar einaste dag(dei dagane ej gadd), ej he fått engelsk dialekt(som då nestn va hovedmålet for dinna turen).
Ej he lært at sjøl om engelskmenn som ofatast e høflige på overflata, e der nokken sladre kjerringa til vanlig. Det gjelde alt frå små til godt gamlisa me sann bil. sann liten bil veit du.
He også funne ut at engelskmenn teke alt veldig seriøst, og at du må ver ekstremt klar på at det e en vits du kjeme me, eller at det du sei e ironisk.
Men ellers e engelskmenn hygglige. Sett vekk i frå chawsa. Dei kunna ej klart mej utn.
Ej skylda vel en store takk til alle vennane mine her borte og heime. Utn dei ha ej vel ikkje komt mej langt.
Takk til alle so sende mej brev, det va kjempe koslig! Ej telte ikkje alle konvoluttane ej hadde oppe men det va no en del. Takk for alle pakkane me.
Og ikkje minst Takk, Tuuusen takk kjære mamma og pappa for att dokke slapp mej laus i den store skumle verden og finansierte det heile so det va mulig for mej å reise.
Det he vør ti fantastiske måneda. Ej he lært mykje, grene litt, vokst en heil del og kjeme heim me meir en berre klede og dvd'a i bagasjen. Teke også me mej masse nye bra erfaringa.
En del av mej kjeme vel alltid til å ligge igjenn her borte, ikkje akkura i ditta huset her da, men i menneska og alle opplevelsane ej hadde her. Det he vør fantastisk.
Men no e det på tide å reise heim. No he ej gjort det, opplevd det og so dei sei; Been there, done that. Ferdi, finito, finished Norge, og Vigra here i come!
1 night left. My last blog from Birmingham. Mama, Im Coming Hooome!
Me bloggast på Vigra!
(landa 2240 frestn, vil ha vertfall 1 norskeflagg!)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar